ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΩΡΟΤΗΤΑΣ (ΑΤΠ)

Τι ακριβώς είναι η Αμφιβληστροειδοπάθεια της Προωρότητας (ΑτΠ);

Η Αμφιβληστροειδοπάθεια της Προωρότητας (ΑτΠ) αφορά πρόωρα νεογνά και στην πραγματικότητα είναι μια διαταραχή της ανάπτυξης του δικτύου των αγγείων του αμφιβληστροειδούς (ανώμαλη ανάπτυξη νεοαγγείων και ινώδους συνδετικού ιστού) με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες για την μετέπειτα οπτική λειτουργία του οφθαλμού. Στις περισσότερες των περιπτώσεων εμφανίζεται και στους δύο οφθαλμούς. Χαρακτηρίζεται μια από τις συνηθέστερες αιτίες παιδικής τύφλωσης παγκοσμίως. Στις μέρες μας η αλματώδης πρόοδος της Νεογνολογίας έχει καταστήσει δυνατή την επιβίωση ιδιαιτέρως πρόωρων νεογνών. Ωστόσο, τα νεογέννητα που έχουν γεννηθεί πρόωρα (η διάρκεια κύησης τους είναι μικρότερη από 32 εβδομάδες, το βάρος γέννησης μικρότερο από 1500 γραμμάρια), παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αμφιβληστροειδοπάθειας της προωρότητας.

Ποιες μπορεί να είναι οι βασικές αιτίες πρόκλησης της Αμφιβλήστροειδοπάθειας της Προωρότητας (ΑτΠ);

Η πάθηση χαρακτηρίζεται αναμφίβολα πολυπαραγοντική. Ωστόσο, τα κυριότερα αίτια είναι:

• μικρή διάρκεια κύησης (χαμηλό βάρος)
• χορήγηση οξυγόνου στη μονάδα νοσηλείας (η υπεροξυγόνωση του νεογνού παίζει κριτικό ρόλο στην άρση της ομαλής ωρίμανσης των αγγείων του οφθαλμού και στη μετέπειτα εξέλιξη της πάθησης)
• ιστορικό αναιμίας, εγκεφαλικής αιμορραγίας, μεταγγίσεων αίματος, λοίμωξης και αναπνευστικών προβλημάτων (ξεχωριστά ή συνδυασμός αυτών)

Τι μπορεί να προκαλέσει η Aμφιβληστροειδοπάθεια της Προωρότητας (ΑτΠ);

Γενικά τα παιδιά με Αμφιβληστροειδοπάθεια της Προωρότητας πρέπει να βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση, διότι έχουν αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν:

• υψηλή μυωπία
• στραβισμό
• αμβλυωπία (τεμπέλικο μάτι)
• γλαύκωμα
• υψηλή απώλεια όρασης (έως και τύφλωση)

Διάγνωση & θεραπεία:

Η διάγνωση πραγματοποιείται με την τεχνική της βυθοσκόπησης. Η εξέταση είναι απαραίτητη σε όλα τα πρόωρα νεογνά ένα μήνα μετά τη γέννηση. H πιο αποδοτική θεραπεία είναι η εφαρμογή φωτοπηξίας με laser με βασικό στόχο να υποστραφεί η ανάπτυξη των παθολογικών νεοαγγείων. Είναι μια θεραπευτική παρέμβαση που μειώνει τουλάχιστον κατά 50% τη πιθανότητα σοβαρής απώλειας όρασης, αποδίδει όμως μόνο εφόσον εφαρμοστεί σε κατάλληλο χρονικό σημείο. Σε προχωρημένο στάδιο της νόσου όπου εμφανίζονται έλξεις στο βυθό του οφθαλμού με απειλή αποκόλλησης, επεμβαίνουμε χειρουργικά. Τελευταία εφαρμόζεται στα πλαίσια κλινικών ερευνητικών πρωτοκόλλων και ενδοφθάλμια φαρμακοθεραπεία (με ή χωρίς ταυτόχρονη φωτοπηξία laser).